Goede hulpen geven is één ding, maar goede timing is alles. Simpel voorbeeld: een overgang van draf naar stap. Neem je hulp weg zodra je voelt dat je paard gáát stappen. Wacht niet totdat hij daadwerkelijk stapt. Je bent dus een fractie eerder met loslaten. Een klein, maar cruciaal verschil. 

 De nanoseconde die telt

Eerder loslaten scheelt discussie met je paard. Stel je voor. Jij schrijft een rapport voor je baas en doet je stinkende best. Alles staat klaar, gelikt en gestrikt. Nu alleen nog op ‘send’ drukken. De bevrijdende knop. En precies dan, op dat dat moment, as we speak, zwaait de deur open. Je baas, met dwingende ogen. Waar dat rapport blijft?! Nou, dan snap jij ook ….

Die sendknop krijgt een klap

Of, je bent in een restaurant. Net als het belletje van de keuken gaat, steek jij je hand op. Goed verontwaardigd. Waar het eten blijft? Iedereen die in de bediening weet …

Dat is ZO irritant

En, nog belangrijker, het roept weerstand op. Afhankelijk van het boiling point van je paard, reken je af. Zachte communicatie verdwijnt. Geef toe, eten smaakt minder lekker als het geirriteerd op tafel wordt gekwakt. Uit puur principe geef je geen fooi, geen beloning voor die chagarijnige ober! Terwijl het eten gewoon klaar stond. As ready as can be. Dus bedenk …

Timing is alles!

En geef je paard een keer het voordeel van de twijfel. Doen ze bij ons hun leven lang.

Tekst: Sara Ouwehand